جمعه، آذر ۰۴، ۱۳۹۰

+ پدر درد میکنه
- چیزی نیست دخترم ، داری بزرگ میشی
+ پدر ، خیلی درد میکنه
- گفتم که داری بزرگ میشی ، باید تحمل کنی
+ پدر تو حتی چشماتو باز نمیکنی
- چیز جدیدی واسه دیدن نیست. من همه ی تو رو پشت چشام تصور میکنم
+ پدر من بزرگ نمیشم ، من دارم از هم میپاشم ، میشه چشاتو یه لحظه باز کنی ؟
- تو زیادی فکر میکینی. بیشتر از توانت ، بیشتر از سنت. از اول همین طوری بودی
+ پدر التماس میکنم. ، بفهم ، ببین ، من دارم میمیرم. تو حتی از ترس ریختن دیوار هام جرات نداری منو لمس کنی. منو لمس کن پدر
- لمس برای چی ؟ تو باید قوی باشی
+ پدر از انکار دست بردار ، بوی خاک رو حس نمیکنی؟
- من فقط بوی زندگی رو حس میکنم ، بوی پوست تر خورده ی تنت رو
+ پدر ، درد میکنه نه؟
پدر دندان هایش را از درد روی هم فشار میدهد. پیشنانیش عرق کرده
+ میبینی پدر ، ما هیچ وقت بزرگ نمییشیم ، این درد هان که همیشه یه قدم بیشتر از ما بزرگ میشن
- هنوز درد میکنه؟
+ نه دیگه پدر، دیگه درد نمیکنه
+ چرا؟
+ نترس پدر. دیگه چیزی نیست که بریزه ، من ثاینه هایی که سوت ممتد رو رد کردم
- امکان نداره
+ امکان داره پدر. موسیقی تنها هنریه که دروغ نمیگه ، ولی تو هیچ وقت جرات نمیکنی چشاتو باز کنی ،و من تازه ترس هاتو میفهمم .
- نه! تو قوی تر از ا ین حرفا هستی . همیشه قوی تر از انتظار بودی این بهانه ی ابلهانه واسه باز کردن چشای منه.
+ پدر
- جانم دخترکم
...
- منو نترسون جواب بده، ماتیلدا ،میگم جواب بده. این دستور خداست ، جواب بده
...
- نه نه این همش بازیه. من حتی بیدار نیستم. واسه همینه همه چی تاریکه. ماتیلدا جواب پدر رو بده
...
پدر با چشم های بسته از روی صندلی به زمین می افتد و در میان تیله های ترسی که وسط اتاق روی زمین ریخته کورمال کورمال دنبال چیزی میگردد .

[+] [+]